Онгоц саатаад
хүлээгээд тэр бараг бүтэн цаг уйдан суулаа. Харих гэж яарсан түүний
хувьд энэ 1 цагийн хугацаа Японд өнгөрсөн 10 сарын хугацаанаас ч урт
санагдана. Түүнийг Билэгсайхан гэх бөгөөд найзууд нь Бэк гэж дууддаг.
Япон улсын Осака хотын нэгэн Их Сургуульд сурдаг бөгөөд зуны амралтаараа
нутаг буцаж яваа нь энэ билээ. Эх нутгаа зорин яарах сэтгэл нь түүнийг
байж ядуулна. Одоо түүний хувьд очих гэж яарч байгаа бас нэг гол зүйл
нь аав ээж, хайртай дүүгээс нь гадна түүний хамгийн сайн хоёр найз нь
хүлээж байгаа. Тэр гурав бүр арван жилийн 1-р ангиас л нийлж тоглон
үерхэн найзалсан хэзээ ч хагацахгүй төрсөн ах дүү гэдэг шиг л "төрсөн
найзууд" юм. Төгөлдөр, Уламбаяр 2-той уулзахыг Бэк тэсч ядан, эх нутаг,
гэрийнхэн, найзуудынхаа тухай элдвийг бодож явлаа. Бэкийн сууж явсан
онгоц бол нэмэлт нислэг байсан бөгөөд тасалбаргүй байсан түүний хувьд
олдсон сайхан боломж байсан боловч онгоц нь Бээжинд хэдэн цаг саатах
болсон юм. Тэгээд сууж байгаа нь энэ билээ.
Ийн элдвийг бодон
хэсэг суусны эцэст хэсэг Япончууд нөгөө л заншил ёсоороо уучлал гуйсаар
орж ирцгээлээ. Байдаг л нэг хэдэн амьдарч дуусаад байгаа хөгшин япон гэж
амандаа үглээд мушийн инээмсэглэв. Тэр аялж яваа хөгшин япончуудыг
хараад эд нар ч нэлээд хэдэн жил мөнгө, гэр орон гээд амрах ч үгүй
ажиллаад гэнэт л үхэх дөхөж буйгаа санаад аялж эхэлдэг байх даа, ер нь
тэгээд ч Япон ийм болохоор л хөгжөөд байдаг юм болов уу гэх зэргийг
бодож суулаа. Дотроо бас удаан хүлээж байгаадаа бага зэрэг бухимдан,
тэдний буруу юм шиг уур нь хүрэн сууна. Гэтэл нэгэн эмэгтэйн цангинасан
хоолой, удалгүй царай нь харагдлаа. Тэр үнэхээр нүдээ ч салгаж чадалгүй
гөлөрч байгаагаа хэдэн хормын дотор өөрөө анзаарч биеэ барилаа. Тэр маш
хөөрхөн булбарайхан, гэхдээ Япон охидоос нэг л ондоо нэгэн охин байлаа.
Тэгж байтал тэр бүсгүй билетээ харсаар түүний хажуугийн хоосон суудалд
ирж суув. Бэк хэсэг балмагдчихав. Хэсэг чимээгүй сууснаа яриа өдөж
мэндлээд тэдний хооронд яриа эхэллээ. Манай залуу охидтой харилцах тал
дээр бол туршлагатай нэгэн билээ. Европижуу эрлийз, цэвэрхэн царайлаг
төрх, өндөр биерхүү биетэй гээд л түүнийг хар багаас нь охид тойрч
байдаг болохоор тэрээр өөртөө энэ тал дээр дэндүү итгэлтэй гэж хэлж
болно. Тэгээд ч эелдэг, ухаалаг зан, зөөлөн хүрэн нүдэнд нь охид бараг
ховсдуулчихдаг юм. Онгоц удалгүй хөөрлөө. Тэр ч энэ хооронд зөвхөн
бүсгүйн талаар бодон түүнийг харж явлаа. Тийм ээ тэр урьд нь ийм охин
хараагүй, эмэгтэй хүнийг ийм нүдээр урьд нь харж байгаагүй мэт
санагдана. Бүсгүйг Минами гэдэг бөгөөд энэ хүмүүсийн орчуулагчаар яваа
гэнэ. Бэкийг өөрийгөө танилцуулан Японд сурдаг Монгол оюутан гэхэд нь
тэр маш их баярлан шууд л "сайн байна уу?" гэдэг юм байна. Тэгээд л
яриагаа үргэлжлүүлэн Бэкийг алмайруулан ярьж гарлаа. Манай хүн япон гэж
бодож байтал нөгөө охин нь ус цас шиг бүр "Л” үсэгтэйгээр Монгол хэлээр
ярьж гарав. Би Монголд багадаа амьдарч байсан гэж хэлэх хүртэл нь тэр
бүр Японд удаад маягтай ярьдаг болчихсон Монгол охин юм болов уу? гээд
бодчихсон сууж байлаа. Бүсгүй түүнд аяллын багаа танилцуулан, элдэв юм
завсаргүй ярих нь эгдүүтэй. Энэ хүмүүс нь нэлээд баян хүмүүс бөгөөд тэр
бараг нэг нэгээр нь заагаад түүнд танилцуулчихлаа. Ямар нэгэн юманд
хөгжин нөгөө орж ирсэн даруухан охиноос шал өөр жаахан охин сууж байх
шиг санагдана. Хацар нь улаа бутраад үнэхээр хөөрхөн харагдана. Баргийн
Япон хүн ингэж анх танилцсан хүнтэйгээ ийм илэн далангуй байх битгий хэл
бараг юм ярихгүй дээ.
Ийн явсаар нэг мэдэхэд л онгоц нь
Буянт-Ухаад буух болсон байлаа. Тэр үед л элдэв юм ярин байсан Бэкд тэр
охиноос сална гэж бодохоос онгоц дэндүү хурдан ирчихсэн юм шиг
санагдана. Саяхан л тэр яаран байж ядаж байж билээ гэж гэнэт бодон инээд
нь ч хүрэх шиг, тэр охинд яагаад ингэж татагдсандаа гайхан байв.
Бүсгүйтэй дахин уулзалдахаар тохирлоо. Тэдний аяллынхан Баянгол зочид
буудалд буудаллах юм байна. Бэкийн гэртэй ч ойрхон юм. Тэд хаягаа
солилцон, Бэк утсаа өглөө. Ачаагаа хүлээн зогсох хооронд Минами, болон
аяллалынхан хамгийн түрүүнд гарцгаалаа. Минами эргэж харан маргааш
уулзая, би орой утсаар ярья гэлээ. Бэк ч маш их баяртай байв. Дээр нь
нутгийнхаа агаараар амьсгална, энэ хаалгаар гараад л өчнөөн удаан санан
байсан хайртай дүү, ээж, аав нь байгаа...
Гэртээ, нутагтаа
ирээд нэг л сайхан. Дэндүү хуучин бараг 10 жилийн өмнө рүү цаг
хугацаагаар ирчихсэн ч юм шиг санагдана. Түүнийг явснаас хойш хот ч ер
нь юмс их өөрчлөгджээ. Дүү нь ч том болоод хэл ам нь гүйцэлдэхгүй юм
хойгуур урдуур нь шулганаж гүйгээд л. Аав нь ч угийн дуу цөөтэй болохоор
инээгээд л сууна. Баярласан үедээ ийм болчихдог билээ. Ээж нь түүнийг
даган нэг өрөөнөөс нөгөө ороход хүртэл нь дагаж янз бүрийн юм ярина.
Утас дугарлаа Төөгөө, Уламаа 2 байв. Уламаа хэд хоногийн өмнө Америкаас
ирсэн гэдгийг тэр мэдэж байлаа. Төөгөө ч хичээл нь амарчихсан тэр хоёр
хамт байгаа гэж майл бичсэн байсан. Тэд ч түүнтэй уулзах гээд тэсэж ядаж
байна гэцгээв. Ингээд орой уулзахаар боллоо. Тэр гэртээ гэрийнхэнтэйгээ
уулзаад үнэхээр сайхан. Удаан санаж байсан болохоор гантай газар хур
орсон мэт түүний сэтгэл онгойж нэг л дүүрэн санагдаж, хоол ч их идэх
сонирхолгүй байсан ч ээжийгээ гомдоочихвий гэсэндээ амаараа дүүрэн бууз
чихэн сууна.
Орой 7 цагийн үед найзууд нь ярьж гарч уулзахаар
боллоо. Тэр ч шууд гүйгээд л очлоо нөгөө хоёр нь түрүүн уулзаад хүлээж
ядан суусан бололтой өөдөөс нь бараг гүйсээр ирцгээв. Тэгээд гурвуул
гудамжаар алхан майл бичиж байсан ч гэсэн хамаг л юмаа ярьцгааж гарлаа.
Хуучин алхах дуртай гудамжаар хамтдаа алхан хуучны байдал санагдана.
Гадаа ч үнэхээр гоё, 7-р сарын орой, хот нэг л тайван, нар шингэх гээд
тэнгэрийн хаяа улайн маш үзэсгэлэнтэй санагдана. Агаар цэнгэг цээж
дүүрэн орж байлаа. Бэк ч онгоцонд танилцсан охины тухай ярив. Ийн алхаж
явтал гэрээсээ авч гарсан аавынх нь гар утас дуугарч Минами залгаж
байлаа. Тэр ч нэг хэсэг бараг хоёр найзыгаа мартаад ярьж гарлаа.
Энэ хооронд нь Төгөлдөр Уламаа хоёрыг та бүхэнд танилцуулъя. Төгөлдөр
бол энэ хоёроосоо биеээр арай намхан хар үстэй, хүрэн нүдтэй, ухаалаг
төрхтэй энгийн нэгэн. Бас л эелдэг, ухаалаг, дуу цөөтэй боловч охидтой
ярихдаа гаргууд хөгжилтэй байж чаддаг, яриагаар тэднийг уяраачихдаг,
хичээлдээ улаан гавал бөгөөд төгсөнгүүтээ Анагаахад элсэлтийн шалгалт
өгч эхний аравт орж байсан билээ. Одоо ч курсынхан дундаа нэлээд нэр
хүндтэй, ирээдүйн сайн эмч нарын тоонд тооцогдоод яваа нэгэн. Уламаа бол
цэвэрхэн шар царайтай, хүрэн үстэй, өндөр нуруутай, царайлаг залуу.
Угийн хөгжилтэй, нэгэн. Харин эсрэгээрээ охидтой бол хэзээ ч ярилцаж
чаддаггүй. Бүр багаасаа хүүхдийн ордны дугуйланд явж комьпютерт дурласан
одоо АНУ-д Нью-Иорк хотод комьпютераараа сурч байгаа юм. За иймэрхүү
гурван хүн хамтдаа Сөүлийн гудамжаар ийн алхаж яваа нь энэ.
Бэк
утсаар ярьж дуусаад түүний тухай ярьж гарлаа. Уламаа ингэж дурлаж
үзэхсэн гээд л аманд орчих шахан яриулж явав. Төгөлдөрийн хувьд бол одоо
болтол бүр багадаа сайн байсан нэгэн охиныг мөрөөдөн, заримдаа бүр
түүнийгээ зүүдэлдэг. Тэр хэд хэдэн удаа охидтой үерхэх гэж байсан боловч
нэг л болохгүй, тэрэнтэйгээ уулзах юм шиг санагдан тэгс хийгээд
хөндийрчихдөг билээ. Одоо ч хэтэвчинд нь нэгэн бяцхан охины зураг явж
байдаг. Төгөлдөр бүх л өөрт тохиолдсон, дурласан, учирсан охидын талаар
хоёр найздаа ярьж байсан ч ичмээр ч юм шиг санагдах энэ хайраа өөрөөсөө
өөр хэнд ч хэлээгүй одоог хүртэл битүүхэн хүлээсээр яваа юм. Тэр Бэкийн
яриаг сонсон элдвийг бодон чимээгүй л алхана. Нөгөө хоёр гэнэт түүнийг
хараад яачихваа гээд л хоёр талаас нь хүзүүдэж аваад ноолж, тэр гурав
ноцолдон хэсэг хөөцөлдөн, яг л саяхан хичээлээ тарж яваа наймдугаар
ангийн хүүхдүүд шиг байлаа. Маргааш өглөө Минамитай уулзах болсныгоо Бэк
ярихад чимээгүй явсан Төгөлдөр гэнэт хамт явъя гэж гуйв. Нөгөө хоёр нь
нэлээн гайхсан боловч Бэк бас ганцаараа очихоос нэг л зүрхшээгээд байсан
болохоор "энэ хот чинь өөрчлөгдөөд би ч бараг замчлуулахаар болсон
бололтой хамт явъя" гэлээ. Ингээд маргааш нь тэр хоёр найзыгаа Япон
бүсгүйтэй танилцуулж хамт гадуур явахаар болоод, энэ тухайгаа Минами руу
мессеж илгээв.
Бэк бас замдаа жаахан ядарч байсан болохоор хамт хэсэг сууж юм яриад харуй бүрий болгоод тэд гэртээ харьцгаалаа.
Бэк орондоо орон нэг л нойр нь хүрэхгүй өдрийн бүх л үйл явдлыг эргэн
санаж жаргалтай нь аргагүй хэвтэнэ. Хамгийн гол нь Минами маргааш хотоор
хамт явъя нэг нууцаа ярина гэсэн билээ. Аяллын баг нь бууж байгаа
буудлаасаа Монгол орчуулагч гаргаж өгөөд, маргаашдаа буудалдаа амарч
өнжих болохоор тэднээс гуйгаад маргааш ганцаараа үлдэх болсон юм байж.
Ингэж сайхан бодолд хөтлөгдөн хэвтсээр нэг мэдэхэд замдаа ядарсандаа нам
унтчихсан байлаа.
Өглөө сэрээд хоол ундаа идчихээд шууд
гарлаа. Өөрийн мэдэлгүй догдлон яарна. Төгөлдөр дандаа л хоцордог хүн
харин өглөө бүр 6 цагт ирээд зогссон уу? гэлтэй тэдний байрны урд
аавынхаа машинтай ирээд машинаа тулан зогсож байлаа.
Hi гэсээр
өөдөөс нь ирэв. Ороод ирэхгүй яагаа вэ? гэхэд ирээд удаагүй ээ гээд
инээн нэг л сонин байдалтай байлаа. Чи чинь одоо яачих аа вэ? хэдэн
сарын дотор ийм сонин болчихсон юм уу? гэж Бэк дотоо бодлоо. Уг нь
хэдхэн сарын өмнө Төөгөө Японд очиж амраад буцсан байлаа...
Тэр
хоёр Уламааг дайрч аваад Баянгол орлоо. Хоёр найз нь цаана сандал дээр
хүлээхээр болж Бэк уулзаад дагуулж ирэхээр боллоо. Ингээд Бэкийг үүд рүү
очих үед охин өөдөөс нь хүлээж байсан уу гэлтэй гарч ирлээ.
Төгөлдөр догдлоод эргэж харж чадалгүй сандал дээр суугаад хүлээж байлаа.
Багадаа Монголд амьдарч байсан Япон охин... Магадгүй тэр...
Тийм ээ мөн байна, Төгөлдөрийн дотор баярлах, гайхах, итгэж ядах олон
сэтгэхүй төрж бүр хачин болчихлоо. Тийм ээ тэр мөн байлаа. Минами гэж
өөрийн эрхгүй дуу алдчихав. Охин ч нулимс цийлгэнэсэн нүдээр түүнийг
харан инээмсэглэн зогсож байв. Тэд бие биенээсээ өөр хэнийг ч анзаарахаа
больсон байлаа. Нэг нэгнийгээ шинжин өөрчлөгдсөн зүйл байгаа эсэхийг
эрж хайна. Төгөлдөр Минамиг арай өндөр гэж төсөөлж байсан. Гэтэл тэр
бараг л өөрчлөгдөөгүй яг л хэвээрээ тэр нүд, тэр инээмсэглэл, хацрын
хонхорхой гээд л зүүдэндээ уулзаад баярлан догдолдог тэр охин нь тэр
чигээрээ байлаа. Цээжинд хөөрхөн хоёр хөх төмбийн, бас л эмэгтэй хүний
хэлбэрийг олон бэлхүүс ташаа нь ялгаран харагдах болжээ. Тавдугаар
ангиас хойш гэж дотроо бодно. Тэр түүнийг тэвэрч аваад дахиад тавьж
явуулахгүй барьж байхыг хүсэж байлаа. Энэ үед охин юу бодож байгаа бол.
Тэр ч нулимсаа барихыг хичнээн хичээж байсан ч өөрийн мэдэлгүй урсан
гараад байлаа. Тэр гүйж очоод хайртынхаа энгэрт наалдан дахин салахгүй
тэр хэвээрээ наалдчихыг хүсэж байв. Тэр Төгөлдөрөө гэж Минами гэж
хэлснийх нь хариуд хэлээд намайгаа тэврээч тэврээч хэмээн дотроо хэлэн
байв.
Энэ сонин байдал хэр удсаныг бүү мэд гайхан алмайрч
нэлээд зогссон Бэкийн өө та 2 чинь танилууд байсан юм уу ямар сонин юм
бэ хэмээн хэлэхэд эвдэгдлээ.
Бэкийн дотор хардах ч шиг сонин
сэтгэхүй төрж бас ч Төөгөөд уур нь ч хүрэх шиг, гомдох ч шиг. Тэр хэзээ ч
Япон охины талаар ярьж байгаагүй, өчигдөр яриад явахад нь бас юу ч
хэлээгүй зүгээр л хамт очъё гээд байсан. Бэк Төөгөөг дагуулж ирсэндээ
бас жаахан харамсах сонин мэдрэмж төрнө. Минамигийн түүнийг хараад ямар
болсон байдал нь «Чамд ямар ч chance байхгүй» гээд тун ойлгомжтой тодоор
хэлэх шиг.
Тэр хоёрт үг хэлэх ч сөхөө байсангүй бололтой. Эсвэл Бэкийн үгийг сонсохгүйгээр харийн аль нэг гариг руу одчихсон бололтой.
Бэк ч нэгэнт энд илүү болсоноо ухаарч Уламааг нудран, за бид 2 машин дээр очоод байж байя гэсээр тэр хоёр холдлоо.
Тэднийг нэлээд зайдуу тавьсан машин дээр очоод эргэж харахад Төгөлдөр
Минамиг тэврээд зогсож байлаа. Гайхалтай сонин болсон явдлын талаар тус
тусдаа гайхан бодож зогсоно. Уламаа Бэкээс чи мэдээгүй байсан юм уу? гэж
асуулаа.
-Yгүй ээ мэдсэн бол юу гэж сая ийм тэнэг байдалд орох вэ дээ? Чи ч бас мэдээгүй байсан биз дээ?
-Тийм ээ яаж ингэж санаанд байтугай зүүдэнд орох юм бэ?
-Төөгөө ч бас бид хоёрт хэлдэггүй нууцтай хогийн гар байна шүү? хэхэ
-Нээрээ яагаад юу ч хэлдэггүй байсан юм бол?
-За за ямартай ч энэ нэг л өөр юм байна. Шал ондоо Төөгөө охинд ингэж
хандаж байхыг би лав анх удаагаа л харж байна. Нөгөө 8-р ангид байхад
Болор-Эрдэнэд л хамгийн хайртай байсан гээд байсан чинь Болор-Эрдэнэтэй
хэзээ ингэж харьцаж байлаа даа? -Нээрээ тийм шүү.
-За юутай ч
хоёулаа тэр хоёрыг хоёуланг үлдээе. Ажил гарлаа гээд машиныг аваад
явчихъя. Хамтдаа гадуур явж хот үзнэ биз. Өнөөдөр чинь угаасаа хотоор
явж танилцуулах байсан юм чинь, чи эндээ хүлээж бай би очоод зохицуулаад
ирье гээд явлаа.
Түүнийг очиход тэр хоёр тэнгэрээс газарт бууж
ирсэн хүмүүс шиг л нүд бүлтийлгэн хараад, муухан шиг инээмсэглэн
зогсоно. Yнэндээ дотроо байгаа баяр жаргалаа гаргаж хэлж чадахгүй, дээр
нь санаа зовсон гээд л зөндөө юмнаас болсон байх л даа. Бэк очоод аав
чинь утасдаад дуудаж байна. Машины хэрэг гарсан гэнэ. Бас нэг ажил
байгаа юм байх. Уламаа бид 2 машин хүргэж өгчихөөд туслаад байж байя.
Хэрэг болбол залгаарай гээд төлөвлөгөө ёсоор зохицуулчихаад буцлаа.
Төөгөөг баярлалаа гэж хэлэхэд Бэкэд энэ нь инээдтэй тэнэг сонсогдсон ч
тэр үнэхээр баярлаж байгааг нь мэдэрч билээ.
Ингээд Төөгөө
Минамитай үлдлээ. Тэр сандал дээр суунгаа найздаа үнэхээр баярлаж
байлаа. Бас Минамид энэ хэдэн жил юу болсон тухайгаа ярихсан, түүнээс
мэдэхсэн гэхээс тэсэж ядан байлаа. Минами ч гэсэн тийм байсан байх.
Төөгөө ч би чамайг үргэлж боддог байсан гэхэд Минами би ч гэсэн гээд
Төгөлдөрийг налан суулаа.
Төөгөөг анх 5-р ангид байхад
эгчийндээ очоод байх үед нь Минами аав, ээжтэйгээ ирж тэр хоёр анх
танилцаж байж билээ. Төөгөө тэр үед ээжийнх нь дүү нагац эгчийндээ
дандаа очиж бараг л тэдний хүүхэд шиг байдаг байж билээ. Учир нь эгч нь
Японд сурч ирээд тэр үедээ л тоотой хэд байсан өнгөт телевизор приставк
авчран гэртээ тавьсан байсан юм. Минамигийн аав нь эгчийнх нь багш
бөгөөд алдартай Монголч эрдэмтэн Япон Монголын харилцааны тал дээр их юм
хийсэн том эрдэмтэн байдаг билээ. Тэрээр нэг жилийн хугацаагаар Японы
засгийн газрын төлөөлөгч хийн гэр бүлээрээ Монголд ирж байсан нь тэр юм.
Тэгээд айлчлан ирэх үед нь Төөгөө хүү тэнд байж таарсан билээ.
Томчуудыг ярилцаж байх хооронд тэд нөгөө өрөөнд тоглон элдвийг хийж
хэлээ ойлголцохгүй ч гэсэн сэтгэлээрээ ойлголцдог байсан. Монголд ирээд
тоглох хүүхэдгүй, гэрийн багш нараар хичээл заалгаад хоол ч идэх дургүй
шахам болсон охины хувьд тэр хүү үнэхээр гантай газрын хур шиг байсан
байх л даа. Харин Төөгөө түүнд яагаад ч юм их татагдсан билээ. Тэр
өдрөөс хойш Минами дахин тэднийд айлчлахыг ээж ааваасаа гуйж, Төөгөө ч
тэднийг дахиж хэзээ ирэх вэ гэж бараг өдөр бүр эгчээсээ асуудаг боллоо.
Хичээлээ тараад найзуудтайгаа ямар нэг юм хийхгүй бол шууд л сургуулийн
хажууд байх гэрээрээ дайраад л эгчийнх рүүгээ түүнийг ирсэн байж
магадгүй гэсэн битүүхэн горьдлоготой очдог боллоо. Зурагт ч тийм сонин
биш болжээ. Эгчийндээ очоод л хамаг гэр орныг цэвэрлэж хоол унд бэлдэхэд
тусална. Тэр ирвэл гэр нь цэвэрхэн байх хэрэгтэй. Түрүүн ирэхэд нь
хамаг юмыг нь нураагаад янзлаагүй ёстой ичиж үхмээр муухай байсан,
Минами замбараагүй хөглөрөх тоглоомуудыг хараад гайхан байсан шиг түүнд
бодогдож байсан. Эгчийнх нь нөхөр гадаадад сурч байсан болохоор Төөгөө
бараг энэ гэрийн эр хүн нь байлаа. Тэр ч дүүгээ асарч халамжлахыг
хичээдэг байсан билээ.
Минами ч аавыгаа даган хэд хэдэн удаа
ирж тэд улам дотносож байлаа. Минамид гэрээр нь заалгадаг байсан Монгол
хэлний багш ч тэр үед гэнэт "цоорч" эхэлсэн шавьдаа их таатай байлаа.
Минами хүүтэй ярьж сурахын тулд Монгол хэлээ дэндүү сайн үзэж урьд 3
сард үзээд үзээд сайн байна уу?-аас бараг цаашгүй байсан охин маань одоо
1 сарын дотор ойр зуур чөлөөтэй ярих болжээ. Төөгөө ч бас зүгээр
суусангүй эгчээрээ Япон цагаан толгой заалган чөлөө зав гарвал л ярианы
дэвтэр цээжлээд суудаг болов. Бодвол тэр үед эгч нь Төөгөөг, Минамигийн
аав охиноо анзаарсан юм байлгүй Монгол хүүхдээс элдэв муу зан сурах бий
гэж, бас дээрэлхүүлж шоглуулах вий, удахгүй буцах болохоор гээд
сургуульд охиноо сургаагүй аав нь охиноо эгчийнд хүргэж ирж орхиод орой
ирж авдаг боллоо. Хэд хэдэн удаа Төөгөөг ч эгч нь Минами чамайг урьсан
гээд дагуулж очиж байсан билээ. Ингээд л цаг хугацаа нэг л мэдэхэд
өнгөрч тэднийхэн буцах болсон байлаа. Тэр хоёр юугаа ч мэдэлгүй нэг нь
яваад нэг нь үлдсэн билээ. Удалгүй Төөгөөгийн эгч нь дүүг нь аваад
Москва руу нөхөр дээрээ оччихсон болохоор тэр чигээрээ захиа ч үгүй,
сураг ч үгүй хоцорсон байжээ. Минамиг маш их санадаг байлаа. Цаг хугацаа
өнгөрсөн хэдий ч тэр одоо хүртэл түүнийгээ ганц ч хором мартаж чадаагүй
юм. Эгчээсээ захиа ирэхэд түүний тухай бичсэн болов уу? гэж битүүхэн
горьддог байсан ч тэр бичдэггүй байлаа. Тэр ч эгчээсээ асууж бичиж
зүрхэлдэггүй байв. Хоёр жилийн дараа эгчийнх нь буцаж ирэхэд тэр нэг
удаа тэднийхний тухай асуусан юм. Харин харамсалтай нь Минамигийн аав нь
нас барснаас хойш эгч нь тэд нартай холбоо тасарсан гэжээ. Энэ тухай
тэр хоёр ярилцан байлаа. Минамигийн аав Японд очоод удалгүй нас бараад
ээж нь охинтойгоо хамт хуучин нутаг руугаа нүүжээ. Нэг хоёр удаа захиа
бичдэг байсан болов ч захиа нь хаяг тодорхойгүй гээд буцаад ирдэг байсан
гэнэ. Тэр үед нь эгчийнх нь Москва руу нүүгээд байсан болохоор захиа нь
хуучин хаягаар очиж байсан байна л даа. Харин эгчийнх нь Москвад очоод
бичих үед тэднийх нүүчихсэн байж. Тэр үед одоогийнх шиг майл байдаг
байсан болоосой. Захиа тэр үед бараг бүтэн хоёр, гурван сар явдаг байсан
юм. Тэр хоёр элдвийг ярилцан уулзсандаа баярлан нэлээд удаан суужээ.
Ямар ч гэсэн нэг нэгийгээ оллоо.
Төгөлдөр ч за тэгээд нээрээ
хот үзнэ гэсэн биз дээ? Явъя чамд үзүүлье гээд бослоо. Тэр хоёр ч
өдөржин хотоор хөтлөлцөн алхаж, элдвийг ярин баясаж эгчийнхээ хуучин
байрны гадаа очиж баахан зогсож, гадаах саадан дээр нь тоглов, хамт
зургаа авхуулж энэ тэрүүгээр явсаар нэг л мэдэхэд үдэш болж жаргах нарны
улаан туяа бүх юмсыг улаанаар будан байна.
Тэр хоёр үнэхээр
жаргалтай байлаа. Дэлхий дээр тэр хоёртой ойролцоо очно гэвэл юу юм бэ
гэхээс илүү гарах жаргалтай хүн байхгүй байх аа. Yнэхээр дахиж хэзээ ч
хагацахгүй гэж ярилцан алхахад нь зөрж өнгөрч буй хосууд ч тэдэнд
атаархах мэт. Тийм ээ тэд бие биедээ үнэхээр хайртай юм байна гэдгээ
өөрсдөө мэдэрч байлаа. Ямар нэгэн итгэл, ямар нэгэн зүйл тэднийг өдий
хүртэл холбож байжээ. Тэр нь энэ хайрынх нь нэгэн хэсэг байсан байх.
Одоо бас амьтны зөн совин хэмээх хүний амьтнаас үүсэлтэй гэдгийг батлах
бас нэгэн зүйл, бас тэдний эцэг өвөг болсон амьтнаас ген хэмээх
гайхамшигт тэр нэгэн дарааллыг даган удамшиж үлдэж ирсэн гэгдэх тэр
нэгэн мэдрэмж, бие биеийгээ хүсэх нь ганцхан хөтлөлцөх гараар зогсохгүй
байлаа. Тэр гараар дамжин тэр хоёрын хооронд байнга нэгэн цахилгаан
гүйдэл гүйж байх шиг. Төгөлдөр ч би чинь эрэгтэй хүн эхлээд... гэх бодол
бодогдох боловч хамаагүй хүрч болохгүй ямар нэгэн эмзэгхэн цэцгийн
дэлбээ болох түүндээ уруулаар нь уруул дээр нь хүрэхээсээ ч ямар нэгэн
байдлаар эмээгээд байлаа.
Тийм ээ орой болчихжээ түүнээсээ түр ч
гэсэн хол байхыг тэр хүсэхгүй байлаа. Маргааш нь Минами аяллын
багийнхантай өглөө эрт Тэрэлж рүү явна гэж ярьсан болохоор Төөгөө
түүнийг хүргэж өгөөд сална, Тэрэлж явсан хойгуур нь яах вэ гэж бачимдан,
тэрнийгээ дэргэдээ байлгамаар байгаа зүрх сэтгэл нь түүнийг зовоож
байлаа. Харин тэгтэл Минами нь ч бас үүнийг тэвчиж чадахгүй байсан
болохоор маргааш боломжтой бол хамт явах уу? гэж хэллээ...
...Ингээд нэг л мэдэхэд Зочид буудлын үүдэнд ирчихсэн, салаад явах
болчихсон байлаа. Төөгөө ч бараг өөрөө биш бурхан түүнийг удирдсан уу?
гэлтэй Минамигийн уруул дээр эвтэйхэн бөгөөд амттайхан үнсээд эргэлээ...
Тэр одоо эргээд харчихвал түүнээс салж чадахгүй мэт санагдан өөрийгөө
хүчлэн бараг гүйхээрээ булан эргэж гэр рүүгээ алхлаа. Түүний нүдэнд
зөвхөн хайртынх нь хөөрхөн инээмсэглэл тодрон чихэнд нь дуу хойлой нь
"Суки дэсү" гэж дахин дахин хэлж, уруулд тэр нэгэн зөөлхөн булбарай, тэр
мэдрэмж мэдрэгдэн явна. Яаж тэгээд үнсчихснээ өөрөө ч гайхан олон үзсэн
драма хайрын сериалууд л хэрэг болсон байх хэмээн бодон өөрийгөө бага
зэрэг шоолон инээмсэглэн алхсаар нэг мэдэхэд байрныхаа гадаа иржээ.
Цээжин дотор нь багтаж ядах их хайр, их хүч тэр түүнийгээ байхгүйд
бачимдах тэр мэдрэмж, хамаг хурдаараа гүйн 9 давхар руу гараад буцаж
өөрийн давхартаа ирж амьсгаагаа дараад арай л тайвширлаа. Гэртээ ороод
ер хоол идэх сонирхолгүй байсан ч гэрийнхэндий түүнийхээ тухай ярихыг
маш их хүсэж байсан болохоор ширээний ард суун ганц нэг халбагадангаа
ярьж гарлаа.
Гэрийнхэн нь ч Минамиг мэдэх бөгөөд хэд хэдэн удаа
тэднийд ирж байсан, бас түүний хэтэвчинд явдаг охины зургийг нэг бус
удаа санаандгүй харж байсан билээ.
Ээж нь ч ярьж дууссаных нь
дараа доогтойхон инээмсэглээд за тэгвэл эрт босох юм чинь эртхэн унт,
ээж нь юмыг нь бэлдье гээд өрөөнд нь орж орыг засаж өглөө. Хоёр найз
руугаа ярьж хамт явах болсноо хэлээд, ирээд бүгдийг нь ярина гэж
амлачихаад түүнийхээ тухай мөрөөдөн хэвтээд ер нойр нь хүрэхгүй, бас ч
Бэк, Уламаа хоёрын өмнө буруутай мэт санагдан байсан болохоор босож тэр
хоёрт Минамигийн болон өөрийнхөө тухай бичээд бас л хэвтээд бараг л
унталгүй зүйрмэглэн үүр цайлгалаа. Босоод л хамаг зүйлээ бүртгэж нүүр
амаа будах нь холгүй юм болов. Ингээд толинд өөрийгөө хараад гэнэт инээд
нь хүрч өөрийгөө шоолон ганцаараа инээгээд гэрээсээ гарлаа. Тэр бараг
цагийн өмнө буудлын гадаа очиход нь Минами ч шөнө бараг унтаагүй бөгөөд
өдрийн болсон явдлыг, түүнийгээ санан хэвтсээр өглөө болгоод босч баахан
бэлдээд түүнийгээ үүдэнд хүлээж байлаа. Аавынх нь хуучин найз болох
аялалын багийн ахлагч Такаяма гуай түүний гуйлтыг дуртайяа зөвшөөрсөн
болохоор түүнтэйгээ хамт багадаа очиж байсан тэр сайхан газар очих
болсондоо баярлан түүнийгээ хүлээн зогсож байлаа...
Тэрэлж
ирээд үнэхээр сайхан байлаа. Төөгөө аялалын бүлгийн Япончуудтай танилцан
бас ч үгүй дотносоод авлаа. Япончуудын эелдэг зан манай хүний өөрийн
ухаалаг яриа хөөрөөтэй зан хослон ёстой л дайран дээр давс нэмнэ гэдэг
шиг л тэдэнтэй дотно боллоо. Бие даан үзсэн хагас дутуу Япон хэлийг нь
нөгөө хэд магтан элдэвлэж, бас ч тоглоом хийх Такаяма гуай нэлээн шооч,
хошин шогийн мэдрэмжтэй нэгэн байсан юм. Өдөржин явж янз бүрийн зүйлс
үзэн, байдгаараа хөөрчихсөн хайртыгаа өхөөрдөн харж, хамаагүй ахмад
хүнийг хүндлээгүй болно, тэгээд ч Минами өөрөө бас тэгж байгаа бололтой
түүнийгээ тэврээд авч чадахгүй ч хүсэн байсаар орой боллоо. Орой хоол
идээд хөгшчүүл ихэнх нь ядарсан бололтой усанд ороод унтацгаахаар явлаа.
Минами бараг аав шиг нь, найз шиг нь байдаг Такаяма гуайд зарим нэгэн
зүйлийг хэлсэн бөгөөд үнэхээр ухаалаг өвгөн түүнийг маш сайн ойлгосон
байлаа. Тэгээд Такаяма гуайд хэлчихээд тэр хоёр орой салхинд морь унана
гээд хоёул дөрөө харшуулан явах зуур аль хэдийн одод түгэн, урьд хэзээ ч
харж байгаагүй гэмээр үзэсгэлэнтэй тэргэл саран гийсэн шөнийн тэнгэр
доор бүх хайр, сэтгэл зүрхээ ярилцан бие биендээ уусан явлаа. Төөгөө
урьд нь найзуудтайгаа ирж байсан голын гүехэн тогтонги урсгалтай цүнхээл
рүү дагуулж очив. Сарны тэргэл гэрэл доор хоёр хос маань бурхнаас
заяасан онгон биеэрээ усанд орон, тоглож Монголд л, өөр хаана ч байхгүй
байх гэмээр байгаль эхийн ариун мутраар илбүүлэн жаргаж тоглон наадна.
Тийм ээ тэд бүх зүйл нь зөвхөн нэг нэгэндээ зориулагдсан бөгөөд бурхан
тэднийг хосоор нь бүтээж хосоор нь байлгахаар бас амьдралын төөрөг
зургийг нь зуржээ. Минамигийн хөөрхөн төмбөгөр хөх, булбарай цагаан
арьсан дээр нь усны дусал сарны гэрэлд мөнгөрөн гялтганаж Төөгөөгийн эр
залуу биений хамаг хайр, хүч чадал, энэ булчин шөрмөсөнд байгаагаас 1000
дахин илүү хүчийг түүнд мэдрүүлж байлаа. Зангирч мушгирсэн биш ч гэлээ
хэрэндээ тохирсон сайхан ханхар цээж, зарим хэсэгтээ төвийсөн булчин,
гөлгөр бор арьс бас л сарны цацраг тоглон гялалзах сувдан дуслууд залуу
охины хүсэл тэмүүлэл хайрыг амьтнаас уламжлан ирсэн хүслийг бий болгож
тэр шөнөжингөө тэд бие биеэ хайрлан жаргаж түүнээс хойш нэгэн хүн болсон
шиг санагдана. Ийн хэдэн өдөр өнгөрч тэд буцах болжээ. Гэртээ ирэхэд нь
Төөгөөг үнэхээр баяртай олон зүйлс бас хүлээж байлаа. Түүний хэдэн
сарын өмнө Японд суралцахаар бэлдэж явуулсан материал нь зөвшөөрөгдөж
ирсэн бөгөөд түүний сургалтын зардлыг ивээн тэтгэх компани ч олдсон
гэсэн хариу ирсэн байлаа.
Харин энэ мэдээг гэр бүл дундын
шуудангийн хайрцгаар ирдэг захидлыг авч ирсэн Бэк Минамитай үнэхээр
төстэй нэгэн охинтой хамт ирсэн билээ. Сайн танихгүй хүн бол андуурч
будилмаар адилхан тэр Монгол, Япон 2 охин хамгаас илүү найзуудын
энхнэрүүд болон зэрэгцэн хуримаа хийх өдөр удахгүй ирэх байх..
